ماه می گوید

ماه می گوید که نور من کجا اندر قیاس

با جمال حضرت عباس ، در اصل و اساس

آب می گوید که من شرمنده ی او تا ابد

گر کنم سیراب من ، اندر دو عالم کل ناس

مشک می گوید که قلبم شرحه شرحه آن زمان

گشت اندر علقمه ، از تیر قوم ناسپاس

کوه می گوید که شاگرد وقار حضرتش

هستم از روز ازل ، وز سیل نی دارم هراس

باد می گوید که گرد سم اسبش در غزا

نی شدم نایل دمی ، حتی به زور و التماس

گر چهارده نور عصمت گشته منصوب آز خدا

لیک ایشان با جلالش ، خط عصمت را مماس

فرخا قدر و مقامش بوده پنهان در عوام

قدر او مولا شناسد همچو زر را زرشناس